Een boek dat bij een eindejaarsperiode wel uit de kast durft komen. Want zeg nu zelf, wat past er zo allemaal bij de overgang van oud naar nieuw? Doorheen de jaren is de nieuwjaarsbrief de vaste waarde gebleven. Hoeveel de jeugd van tegenwoordig ook de app voor dit en de app voor dat mag gebruiken, hun briefje voorlezen doen ze allemaal nog graag (of minder graag, maar ze doen het toch).

Nelly Haelterman bracht een immense verzameling bij elkaar, 7.000 nieuwjaarsbrieven van 1746 tot de laatste eeuwwisseling. Ze kwam ermee in de belangstelling te staan via een tentoonstelling die op veel succes kon rekenen. Dat alles mondde uiteindelijk uit in dit boek.

Dat het werk ondertussen niet op één-twee-drie tweedehands te vinden is, bewijst ten volle hoe het onderwerp aanspreekt. Niemand neemt er vlug afscheid van. Het blijft een heel leuk kijk- en leesboek. Een pure brok nostalgie naar de tijd waarin we zelf nog vooraan stonden en gans de familie toekeek. Maar ook een heel stuk pure folklore.

Het boek kan een voorbeeld zijn van hoe een passie kan uitgroeien tot een boeiend onderwerp dat velen aanspreekt. Welke heemkundige of lokale vorser bijt er zich wat dieper in vast voor wat betreft de eigen streek? Wie verdiept zich nog meer in de motieven, de modetendensen, de gebruiken, de grote uitgevers en de plaats binnen de Vlaams-katholieke context?

Nelly Haelterman, Nieuwjaarsbrieven van 1746 tot nu, 2008, 216 p.