Uitgeverij Het Streekboek was zeer actief in de jaren ’90. Zij zocht ter plekke naar verzamelaars of heemkundigen. Voordeel was dat je zo heel Vlaanderen kon bestrijken. Vele boekenkasten bergen nog uitgaven van Het Streekboek.

Was de basis gelegd met dit boek uit 1984? De uitgeverij speelde immers een thuismatch, in Nieuwkerken-Waas.

De basis voor het concept is gelegd: een grote inzet op fotomateriaal. De tekst duidelijk, maar summier. Geen diepgaande verkenningen, maar een schets van het dorp van toen in woord en beeld.

Kerk, gemeentehuis en pastorij, onderwijs en rusthuis openen het boek.

De straten en het openbaar vervoer nemen nogal wat plaats in, omdat dit deel geïllustreerd werd met talrijke postkaarten. Molens en hoeven vormen een speciaal onderdeel.

Het thema dorpsleven bevat mensen en verenigingen. Hierbij ook enkele klasfoto’s en pastoors, die misschien beter bij kerk en onderwijs waren ondergebracht. Feestelijkheden, inhalingen en bevrijdingsstoet staan samen. Herbergen, volksvermaak en sport zijn ook gegroepeerd. Nijverheid met bijzondere aandacht voor de klompenmaker, waar het Waasland voor gekend was.

De lijst van geraadpleegde werken is klein, en het is een gemis dat de gegevens van deze bibliografie zich beperken tot naam van auteur en titel. Het had de wegwijzer kunnen zijn naar meer.

Tot besluit: dit is en blijft een leuk boek met veel interessante beelden.

Guido Smet, Nieuwkerken mijn dorp, Het Streekboek, 1984, 128 p., ill. D/1984/3926/01.