Met dit boek trekken we naar een uithoek van de Vlaamse polders, in de fusiegemeente Sint-Laureins. Nog nooit had iemand de kans én de wil om met een dergelijke intensiteit een onderzoek te doen naar het verleden van Watervliet. Het resultaat houdt u in handen. Een straffe uitspraak, op die zevende bladzijde, naast de foto van de auteur. Maar: hij maakt ze waar.

Op de bijna 250 bladzijden die volgen schetst de schrijver op bevattelijke wijze de geschiedenis en het zijn van de gemeente. De illustraties zijn voldoende, niet overvloedig, maar goed gekozen. De druk is rustig en verzorgd. De optelsom van die drie maakt het een waardevol boek.

Sommige dorpsmonografieën beperken zich tot een zevenmijlslaarzentocht door een geschiedenis van ‘de Oude Belgen’ tot heden. Enkele aanhalingen doorweven met bladvullende foto’s, een paar namen van notabelen noemen hoort er ook bij en zo snel mogelijk naar de ca. 96 pagina’s.  Hier echter vinden we kwaliteitsvolle tekst die een verhaal brengt.

Een woordje over de voorgeschiedenis, (12-15), de keure (18-30), het willemietenklooster (32-35), de nieuwe keure (38-43) leiden in. Dan volgt de bespreking van het huidige Watervliet – eigenlijk van Watervliet in de Nieuwe en Nieuwste Tijden (46-150). Ze is grondig en bevattelijk, opgedeeld in acht stukken. Tenslotte volgt in een laatste deel de bespreking van de kerk met de aanwezige kunstschatten (152-190). Dat laatste deel vertolkt de passie van de auteur en is een genoegen om te lezen. Een voetnotenapparaat en bijlagen (o.a. tekst van de keuren) en bibliografie sluiten het boek.

De lijst met voorintekenaars telt ca. 150 namen. Dat het boek zeldzaam is, hoeft niet te verbazen…

Jozef De Paepe, Watervliet, koningswens en ridderdroom, Eeklo, Uitgeverij Taptoe, 1999, D1992/2715/3